Ուրախութեամբ վերահասու եղանք թէ վերջին շաբաթներուն Մխիթարեան Վարժարանէ ներս ծաւալող փոթորիկը խաղաղած է խնամակալներու ողջամիտ որոշումներով։ Ընդհանուր համոզումով ոեւէ խորհուրդի իր որոշումէն ետքայլ ընելը մեղադրելի կը համարուի միայն անոնց համար, որոնք նահանջի տպաւորութենէն խուսափելու համար կը յամառին սխալի վրայ։
Բարեբախտաբար Ռաֆայէլ Ալիքի գլխաւորած կազմը յաջողեցաւ խուսափիլ այդ սխալէն եւ վարչութեան ղեկը ուղղեց դէպի խաղաղութեան։ Այս համոզումները մեր մեկնաբանութենէն աւելի կը ցոլանայ հրապարակուած յայտարարութեան տողերէն։ Հոն կ՚ըսուի թէ աշակերտութիւնը եւ ծնողները դժգոհութիւն չունէին, ուրեմն անտեղի էր այդ համակարգի գործունէութիւնը խանգարել։
Եթէ յետադարձ ակնարկով մը քննենք զարգացումները, կը նկատենք հետեւեալ սխալները, որոնք կը բխէին աւելի լաւի հասնելու մարմաջէն։ Ճիշդ ալ հոս, աւելի լաւին բնութագրումէն է, որ պիտի ծագի ամենաէական տարակարծութիւնը։
Պոլսահայ համայնքի ընդհանուր նախասիրութիւններու մէջ կայ իրարու հակասող երեւոյթներ։
