Արամ Գամպուրեանի ճանապարհագրութիւնները միշտ հաճելի ընթերցում կը պարգեւէ, բոլոր անոնց որոնք ուշադիր են իրենց անմիջական սահմաններէն դուրս գտնուած հարստութիւններու նկատմամբ։ Արդարեւ Գամպուրեան հաղորդական պատմելաոճով ընթերցողին կը փոխանցէ իր շրջած վայրերու պատմական, մշակութային եւ ընկերային համայնապատկերը։ Այս բոլորը զարմանալի հաղորդականութեամբ իրարու մէջ ընդլուծուած կ՚ըլլան եւ ընթերցողը տողերու ընդմէջէն մերթ կը դիտէ քանի մը հազար տարուայ անցեալը եւ մերթ ալ կը շնչէ այժմու կենսունակութիւնը։
Այժմ Գամպուրեան լոյս ընծայեց նոր հատոր մը՝ «Ղանդարի Շուկան» անունով։ Արամ Գամպուրեան իր սեփական գրառումներու կողքին այս նոր հատորին մէջ տեղ տուած է նաեւ ուրիշներու գրառումներուն, որոնք առհասարակ թարգմանուած են իր կողմէ եւ տարբեր թուականներուն լոյս տեսած «Մարմարա»ի էջերուն վրայ։
Այդ տեսակի գրութիւնները հաւաքուած են «Ուրիշներու ուղեւորութիւնները» խորագրի տակ։ Այս բաժնին մէջ կը հանդիպինք Ինգա Շնելինկի, Թորսթն Գոլլէի, Անկելիքա Պուքերիուսի, Կի Սորմայի, Ան- Մարի Կրիւի յօդուածներուն, որոնք կը նկարագրեն Մալթա կղզին Օհրիտի լիճը կամ Լէոնարտօ Տա Վինչիի մահուան 500 ամեակը։
Հաճելի հատուած մըն է նաեւ «Օտարներ Հայերու եւ Հայաստանի Մասին» բաժինը, ուր դարձեալ զանազաններու վկայութիւններու կը հանդիպինք հայոց եւ Հայաստանի մասին։
Գիրքը տակաւին կը պարփակէ «Վանքեր», «Կին Նկարիչներ», «Արուեստագէտներ» եւ «Գիրքեր» անջատ բաժինները։ 335 էջանի այս հատորի մուտքին կը հանդիպինք Ռոպէր Հատտեճեանի յառաջաբանին, ուր ամենայն հարազատութեամբ կը ներկայացնէ իր դասընկերոջ գրական վաստակը։