Պոլսահայը անբաժան մասնիկն է բովանդակ հայաշխարհի

2Յու­նի­սին Գեր­մա­նիոյ Դաշ­նութեան խորհրդա­րանի որո­շու­մէն ետք Թուրքիոյ պե­տական աւա­գանին տար­բեր մա­կար­դակնե­րով ար­տա­յայ­տեց իր հա­կազ­դե­ցու­թիւնը։ Ապա վրայ հա­սաւ Թուրքիոյ Հա­յոց Պատ­րիար­քա­կան Ընդհա­նուր Փո­խանորդ Արամ Արք. Աթէ­շեանի նա­մակը՝ ուղղուած Նա­խագահ Էր­տո­ղանին։ Նա­մակը իր բո­վան­դա­կու­թեամբ դժգո­հու­թիւն պատ­ճա­ռեց բազ­մա­թիւ հա­յերու։ Իր խմբագ­րա­կանով «Ակօս» այդ դժգոհ զան­գուածի ձայ­նը հան­դի­սացաւ։ Թեր­թիս էջերուն մէջ հրա­տարա­կուած խմբագ­րա­կանը իր կար­գին բազ­մա­թիւ զօ­րակ­ցա­կան մեկ­նա­բանու­թիւններ ստա­ցաւ հա­մացան­ցի վրայ։ Միւս կող­մէն նշենք որ նման քննա­դատա­կան մեկ­նա­բանու­թիւններ կա­տարուեցան Արամ Արք.ի ստո­րագ­րութեամբ Թուրքիոյ Նա­խագա­հին ուղղուած նա­մակին տե­ղադրուած պատ­րիար­քա­րանի կայ­քէ­ջին, որոնք իս­կոյն ջնջուեցան։

Կը խու­սա­փինք հա­յերէն էջե­րու մէջ պատ­րիար­քա­կան աթո­ռի դժբախտ նա­մակի ամ­բողջա­կան պատ­ճէ­նը հրա­տարա­կելէ։ Ի վեր­ջոյ բա­ւական սուղ են հա­յերէն բաժ­նի սա­կաւա­թիւ էջե­րը եւ ըն­թերցո­ղը ո՛չ մէկ բան պի­տի շա­հի նման նուաս­տա­ցու­ցիչ գրու­թիւն մը կար­դա­լով։ Մնաց որ հե­տաքրքիր­ներ Արամ Սրբա­զանի գրու­թեան կրնան հե­տեւիլ Պատ­րիար­քա­րանի կայ­քէ­ջէն կամ թեր­թիս հա­մա­ցանցա­յին տար­բե­րակի արե­ւելա­հայե­րէն թարգմա­նու­թե­նէն։

Սո­վորա­կան ընդհան­րա­ցում մըն է ըսել թէ հո­գեւո­րական դա­սը յա­ճախ իշ­խա­նամէտ դի­մագիծ կ՚ու­նե­նայ։ Սա­կայն այս աս­տի­ճանի հաս­նող իշ­խա­նամէտու­թիւնը պի­տի դի­տուի որ­պէս պա­տուա­զուրկ ըն­թացք։ Եւ ափ­սոս որ այս դժբախտ ելոյ­թը կա­տարուած է յա­նուն բո­վան­դակ պոլ­սա­հայու­թեան։

Այս պայ­մաննե­րու մէջ ան­գամ մը եւս շեշ­տենք որ պոլ­սա­հայու­թիւնը ապ­րե­լով իբ­րեւ Թուրքիոյ քա­ղաքա­ցի, 1915-ի ցե­ղաս­պա­նու­թեան նիւ­թին շուրջ դոյզն իսկ չի տար­բե­րիր հա­մայն հա­յու­թե­նէն, քա­նի որ այս հա­մայնքի իւ­րա­քան­չիւր ան­հատ իր ըն­տա­նեկան պատ­մութեան բեր­մամբ կը շա­րու­նա­կէ պա­հան­ջա­տէր մնալ ար­դա­րու­թեան իրա­կանաց­ման հա­մար։