Ոճրագործ(ներ)ը

ՄԱՐԳԱՐ ՉԱԼԸՔԵԱՆ

17Յունիսին էր, երբ «Ակօս»ի նա­խորդ հա­մարը դուրս կու գար տպա­րանէն, վրայ հա­սաւ սար­սա­փազ­դու լուր մը։ Ժո­ղովուրդնե­րու Ժո­ղովրդա­վարու­թեան Կու­սակցու­թեան (ՀՏՓ) Իզ­մի­րի կեդ­րո­նական մաս­նա­ճիւ­ղին մէջ ոճիր մը գոր­ծո­ւած էր։ Շուտւվ պար­զո­ւեցաւ ոճ­րա­գոր­ծի անու­նը՝ Օնուր Կե­նճէր։ Ան ժա­մը 11.00-ին ձեռ­քի խո­շոր պա­յու­սա­կով մը թա­կած էր կու­սակցու­թեան դու­ռը եւ ներս մտնե­լէ ետք սպան­նած էր հոն գտնո­ւող միակ ան­ձը, խո­հանո­ցի սպա­սար­կութիւ­նե­րով պաշ­տօ­նուած երի­տասար­դուհի մը՝ Տե­նիզ Փոյ­րա­զը։ Ապա կրա­կած էր շէն­քի պա­տերուն, նկար­նե­րուն եւ իրե­րուն վրայ։ Վեց փամ­փուշտներ ստա­ցած էր Տե­նիզ Փոյ­րազ։ Այդքա­նով չէր յա­գեցած ոճրագործին ինքնու­թիւնը պա­տած ոխը եւ աքա­ցիի ան­հա­մար հա­րուած­ներ տո­ւած էր երի­տասարդ կնոջ դիակին։

Նշենք որ ՀՏՓ-ի Իզ­մի­րի մաս­նա­ճիւ­ղի մուտքին ոս­տի­կան­ներ հերթ կը պա­հեն ստու­գե­լով եկող գա­ցող­նե­րը։ Դէպ­քի պա­հուն անոնք եւս հոն էին, կը լսէին կրա­կոց­նե­րը բայց եր­բեք չէին մի­ջամ­տեր, այլ ընդհա­կառակ ար­գելք կ՚ըլ­լա­յին ներս մտնել ու­զողնե­րուն։ Անոնցմէ մէկն էր մաս­նա­ճիւ­ղի հա­մանա­խագա­հը, որ իզուր տեղ կը ջա­նար ազա­տիլ իրեն ար­գելք եղող ոս­տի­կան­նե­րու ձեռ­քէն։ 50 վայրկեան տե­ւած էր վայ­րագ յար­ձա­կու­մը եւ ոճ­րա­գոր­ծը հա­ւատա­լով թէ կա­տարած է իր առա­քելու­թիւնը դուրս եկած էր շէն­քէն։ Ահա այդ պա­հուն ոս­տի­կան­ներ դի­մաւո­րեցին զինք շատ պար­կեշտ ձե­ւով հար­ցուցին անու­նը եւ ապա բեր­ման են­թարկե­լով առաջ­նորդե­ցին ոս­տի­կանա­կան ինքնա­շարժ։

Լու­րե­րու հա­ղորդման պա­հուն ժո­ղովուրդը ափի­բերան լսեց բեր­ման են­թարկող ոս­տի­կանի «Անունդ ի՞նչ է աղ­բա­րիկս» խօս­քե­րը։ Ոճ­րա­գոր­ծը դիւ­րա­ցուց ոս­տի­կան­նե­րու աշ­խա­տու­թիւնը յստակ պա­տաս­խաններ տա­լով իրեն ուղղո­ւած բո­լոր հար­ցումնե­րուն։ Ստանձնած պար­տա­կանու­թիւնը կա­տարած մար­դու մը հո­գեբա­նու­թեամբ ուղղո­ւած բո­լոր հար­ցումնե­րը պա­տաս­խա­նելէ ետք հանգստօ­րէն հար­ցուց հե­տեւեալ հար­ցումը. «Աւար­տե­ցի կրնա՞մ եր­թալ»։ Վստահ էր թէ կա­տարա­ծը մար­դասպա­նու­թիւն չէր, այլ մաք­րա­գոր­ծում մը պար­զա­պէս։ Իրեն ուղղո­ւած հար­ցումնե­րուն պա­տաս­խա­նելու ժա­մանակ յայտնեց թէ կը յու­սար աւե­լի մեծ թի­ւով մար­դիկ գտնել եւ աւե­լի շատ զո­հեր խլել՞ բայց չէր ստա­ցուած։ Կու­սակցու­թեան վա­րիչ­նե­րը կը հաս­տա­տէին այդ պնդու­մը, նշե­լով թէ այդ ժա­մերուն հա­մար ծրագ­րած էին հան­դի­պում մը, որ վեր­ջին պա­հուն ջնջո­ւած էր։ «Եթէ կա­յանար նա­խատե­սուած հան­դի­պու­մը մօ­տաւո­րապէս 30 կամ 40 հո­գի պի­տի գտնո­ւէր այս տեղ եւ զո­հերու թի­ւը շատ աւե­լի բարձր պի­տի ըլ­լա­յին»։

Ոճի­րի լու­րը հա­ղոր­դող թղթա­կից­նե­րը կամ նկա­հանող խումբե­րը հա­զիւ ժա­մեր ետք յա­ջողե­ցան ոճի­րի գոր­ծո­ւած վայ­րը մտնել։ Մին­չեւ այդ անոնք կը գո­հանա­յին շէնքտ մուտքին կա­տարո­ւած նկա­րահա­նումնե­րով։ Տա­րեց կին մը կ՚աղա­ղակէր պա­հան­ջե­լով թոյլ տան եր­թայ տես­նէ աղջնա­կը։ Յայտնի էր թէ սպա­նուած Տե­նիզ Փոյ­րա­զի մայրն էր։ Լրագ­րողներ ապա կ՚ամ­բողջաց­նէին իրենց քա­ղած տե­ղեկու­թիւննե­րը դի­տել տա­լով թէ մաս­նա­ճիւ­ղի մէջ որ­պէս խո­հարար եւ մա­տու­ցող աշ­խա­տողը ինքն է եւ այդ օր բա­ցառա­բար աղ­ջի­կը փո­խարի­նած է իր գոր­ծը։

Իզուր տեղ չէ որ խո­րագ­րին մէջ (ներ) մաս­նի­կով հոգ­նա­կիի վե­րածած էինք ոճի­րի հե­ղինակ­նե­րը։ Թուրքիա ան­գամ մը եւս կը ներ­կա­յանար ատե­լու­թեան ոճի­րի մը թա­տերա­բեմը ըլ­լա­լով։ Ոճ­րա­գոր­ծի անու­նը ար­դէն նշե­ցինք վե­րի տո­ղերուն վրայ։ Իսկ ոճ­րա­գործնե­րուն անուննե­րը նշե­լու իսկ ար­ժա­նի չեն։ Բայց որ­պէսզի խօս­քը տե­ղը հաս­նի մենք նշենք անոնց տիտ­ղոսնե­րը ԱՔՓ կու­սակցու­թեան նա­խագա­հէն սկսեալ, անոր պու­ճուր գոր­ծընկեր Ազ­գա­յին Շար­ժում Կու­սակցու­թեան պե­տը, Ներքին եւ Ար­դա­րադա­տական նա­խարար­նե­րը, Ար­դա­րու­թիւն եւ Զար­գա­ցում Կու­սակցու­թեան բազ­մա­թիւ երես­փո­խան­նե­րը, Լրա­քաղու­թեան Բաժ­նի պաշ­տօ­նեանե­րը, ոս­տի­կանա­պետե­րը, ար­դա­րադա­տական հա­մակար­գի դա­տախազ­նե­րը, դա­տաւոր­նե­րը եւ անոնց նման ոճի­րի մը մաս­նակցե­լու հա­մար ազ­դանշան սպա­սող բիւ­րա­ւոր կա­մաւոր­նե­րը, այդ (ներ) մաս­նի­կով նշո­ւած յոգ­նա­կին կը կազ­մեն։ Բազ­միցս ըսո­ւած է թէ ատե­լու­թեան բնոյ­թով ոճիր­նե­րը բնա­կան հե­տեւանքն են ատե­լու­թեան պատ­գամնե­րուն։ Ամ­բողջ եր­կի­րը կողմ եւ դէմ ըլ­լա­լով բե­ւեռաց­նող քա­ղաքա­կանու­թեան մը բնա­կան հե­տեւանքն է այս ոճի­րը։ Ար­դա­րեւ կա­ռավա­րու­թեան պու­ճուր գոր­ծընկե­րոջ յայ­տա­րարու­թիւնը կու գար կրկին ան­գամ հաս­տա­տելու այս փաս­տը։ Ան իբ­րեւ թէ դա­տապար­տե­լով գոր­ծո­ւած ոճի­րը իրա­կանու­թեան մէջ մե­ղադ­րանքի սլաք­նե­րը կ՚ուղղէր զո­հուած Տե­նիզ Փոյ­րա­զին։ Առանց փաս­տա­ցի տո­ւեալ մը ու­նե­նալու կը յանդգնէր յայ­տա­րարել թէ Փոյ­րազ կը կազ­մա­կեր­պէ ահա­բեկ­չա­կան խումբին մաս­նակցիլ ցան­կա­ցող­նե­րու ան­դա­մակ­ցութիւ­նը եւ անոնց դէպք ՓՔՔ-ի ճամ­բարներ ու­ղե­ւորու­թիւնը։ Այդ ան­հիմն պնդումնե­րը ար­տա­սանած պա­հուն քաջ գի­տէր թէ իր խօս­քե­րը լուրջ պնդումներ ըլ­լա­լով ար­ձա­գանգ պի­տի գտնեն իշ­խա­նամէտ մա­մու­լի վրայ։

Ոճի­րը ակա­մայ կը յի­շեց­նէ աւա­զակա­պետ Սե­տաթ Փե­քերի վեր­ջին հրա­պարա­կումնե­րը։ Ան դի­տել կու տար, որ այս օրե­րուս շատ հա­ւանա­կան է հան­րութիւ­նը գրգռե­լու բնոյ­թով զգա­յացուցն դէպ­քե­րու կա­յացու­մը։ Ան յատ­կա­պէս մատ­նա­ցոյց կ՚ընէր ալե­ւինե­րու կամ քիւրտե­րու ուղղեալ դա­ւադ­րա­կան մա­հափորձնե­րը։ Թե­րեւս ալ շատ աւե­լի մեծ թի­ւերով զո­հեր խլե­լու նպա­տակաւ կազ­մա­կեր­պուած ոճի­րը իր նպա­տակին չհա­սաւ շէն­քի մէջ մի­նակ մէկ հո­գի գտնո­ւելուն պատ­ճա­ռաւ։ Այդ առու­մով ալ չա­փազան­ցո­ւած պի­տի չըլ­լայ խոր­հիլ թէ պա­տահա­ծը ձա­խողած մա­հափորձ մըն է շատ աւե­լի լուրջ հե­տեւանքներ ակնկա­լող դա­ւադ­րա­կան ծրագ­րի մը։

Պա­հը դար­ձեալ գե­րազանց զգօ­նու­թիւն կը պա­հան­ջէ երկրի բո­լոր բնա­կիչ­նե­րուն հա­մար։ Դի­տելով անօ­րէնու­թիւննե­րու հա­մատա­րած պատ­կե­րը, տես­նե­լով հա­սարա­կու­թեան մէջ­քը կքող սղա­ճը եւ աղ­քա­տու­թիւնը, կա­ռավա­րու­թեան մի­ջազ­գա­յին գետ­նի վրայ մատ­նո­ւած մեր­ժուածու­թիւնը եւ այս բո­լորին իբր ար­դիւնք գոր­ծող իշ­խա­նու­թեան դէմ հետզհե­տէ աճող հա­կադ­րութիւ­նը, եր­կի­րը ղե­կավա­րելու կա­րեւոր լծակ­նե­րէն մէ­կը պի­տի ըլ­լայ ժո­ղովուրդը դէ­պի ահ ու սար­սա­փի տա­նող քա­ղաքա­կանու­թիւնը։